Die kleine dingen
Op wintersport zijn er zoveel dingen die zo mooi zijn. We kijken er met zijn allen de hele lente, zomer en herfst naar uit. Ik was zo gek op de winter dat ik ervoor naar de Alpen ben verhuist. Ik weet van vele bezoekers van de website evenveel van de winter dromen als ik. Natuurlijk zijn we gek op het wintersporten zelf. Maar er zijn van die kleine dingetjes die het zo bijzonder maken. Die soms helemaal niets met het skiën of boarden zelf te maken hebben.
Zonsondergang/opkomst
Wat is er mooier in de bergen dan een fantastische zosopkomst of zonsondergang. Na een dag skiën als je door een straatje van het wintersportdorp loopt, of als je na een nacht met de auto de zon op de bergen ziet opkomen. Is dit niet even mooi als een fantastische afdaling?
Sneeuwvlokken
Als je 's avonds de luiken van je huisje open doet om even naar buiten te kijken en je ziet sneeuwvlokken naar beneden dwarrelen in een winters stille wereld. Hier kan ik zelf helemaal ‘wild’ van worden. Als het eenmaal sneeuwt in mijn dorpje ben ik meteen buiten. Zelfs nu na tien jaar in de Alpen ben ik nog steeds even gek op flinke sneeuwbuien.
Vrienden
Wintersport is bij mij ook vaak de basis geweest voor hechte vriendschappen. Samen op stap en over de pistes en (in mijn geval vooral) off-piste is een fantastisch grondvest voor lange vriendschappen. Ik kan het nog sterker vertellen, ik heb Sandra, mijn vrouw, leren kennen op de ski’s.
Heerlijk koud
Bovenop een piste als je die koude lucht tegen je wangen aan voelt. Of als je 's ochtends naar de bakker toe loopt, of 's avonds opweg naar een lekker restaurantje. Een heerlijke frisse en droge kou. Een kou die in Nederland of België zelden zo lekker aanvoelt.
Goudkleurende sneeuw
Vandaag nog, na een mooie afdaling door een lekker steile bergwand kwamen we in een vlakte uit tussen lariksen en dennenbomen, de zon scheen hier door de bomen heen. Het skiën was eigenlijk over, de steilte was er behoorlijk uit. Maar wat was het bos magisch mooi, het geluk van de fantastische afdaling met Sandra en een goede vriend zat er nog in, dat samen met die goud-glinsterende sneeuw. Puur geluk!
Voor jullie?
Wat zijn ‘die’ kleine dingen die jullie zo heerlijk vinden aan de wintersport? Die dingen waar je zo van kunt genieten en waarom je elke winter weer droomt om terug te gaan naar de winter in de Alpen.
Plaats een reactie
Het uitzicht van de machtige bergen, de lichtjes en het geluid van de pistenpreparators in de verte, de stilte als je 's avonds op het balkon staat, de doffe geluiden wanneer het pas gesneeuwd heeft, de mist waardoor het lijkt alsof de stoeltjeslift richting hemel gaat :p , een warme choco die je opwarmt in een felle sneeuwbui, op het terras genieten van de zon met een halve liter, samen zijn met familie en/of vrienden.
S’avonds nog heel even naar buiten, her en der branden er nog wat lampjes, er rijd nog een eenzame auto voorbij. Ik kijk naar binnen en zie familie en vrienden aan de grote tafel zitten, ze spelen een bordspel.
Ik sta buiten het is gestopt met sneeuwen, boven op de berg zie ik de lampen van de piste bullie’s. Iemand slaat een deur dicht het geluid dempt in de sneeuw. Ik doe een voorzichtig een paar stappen de verse sneeuw kraakt onder m’n schoen. Ik kijk naar boven zoveel sterren zie je thuis nooit!
En dan weet ik het: morgen wacht weer een dag surfen op het witte goud!
Het zalige gevoel als je beneden in het dal met 20 graden het skigebied verlaat, dan naar je hotel gaat en na je douche nog op de tv, de webcam van het skigebied badend in de zon ziet met een prachtig contrast wit-groen. :)
Ik kan het eigenlijk niet goed verwoorden maar het is een raar gevoel vanbinnen, zo van: iets zegt dat ik hier moet zijn en ja ik weet het klinkt raar maar als ik mijn laatste winterverlof (7e of 8e week) naar huis vertrek staan de tranen in mijn ogen en ik ben geen watje hoor en 46 jaar jong maar dan is het ook al aftellen naar de volgende winter. Elk jaar wordt het ook erger. Ik hou van de bergen er gewoon naar kijken, de stilte 's avonds en 's morgens, het naar beneden komen op -of off piste, in de après nog even napraten over de mooie dag, een hevige sneeuwbui, de zon op de piste, de mensen, ben waarschijnlijk nog iets vergeten.
De frisse lucht en de geur van het gestookte hout dat uit de schoorsteentjes komt… heerlijk
Ik denk nog steeds aan mijn jeugd van 30 a 35 jaar geleden met de nodige nostalgie toen ik door houtkachel en heerlijk ontbijt geur wakker werd gemaakt door mijn moeder en om vervolgens naar toen nog steeds mijn helden als, Klammer, Stenmark, Ulaga, etc te kijken. Vervolgens als ze klaar waren met ,door mijn vader in de werkplaats gemaakte skies, hun na te doen niet ver op een helling waar ik met mijn vriendjes tot sávonds laat door onze ouders werd opgeroepen om naar huis te gaan. Helemaal bevroren ging ik toen zonder gore-tex (alleen wollen hand-schoentjes) naast de kachel, half bevroren maar voldaan, in mijn gedachten nieuwe bochten te maken en uit te kijken naar morgen. Maar nog steeds ben ik dat kindje en niemand kan mijn gevoel voor alles wat skien betreft wegnemen of verpesten.
@ Rogier
Wanneer wist jij zeker dat je die stap wilde en kon maken?
Of was het zomaar om eens te proberen?
Groeten
@ Rogier,
Daar ben ik ook benieuwd naar.
En is het mogelijk het hoofd financieel boven water te houden met werk ter plaatse (natuurlijk alleen beantwoorden als t niet te prive is)
Vlak voor je naar bed gaat een late avondwandeling onder de mooie sterrenhemel of met een beetje lichte verse sneeuw.
@ 489 en 924: Ik wist zeker dat ik die sta wilde maken toen ik van vier maanen alpinsime in Zuid amerika terug kwam. Toen besloot ik om naar de Alpen te vertrekken, omdat ik gewoon altijd in de bergen wilde zijn. Eerst leefde ik in een busje (ook in de winter (koudste ochtend -24 in de bus ;-) ).
Maar het leven opbouwen in de Alpen ging zoals te verwachten met vallen en opstaan. Ik vertrok wel vrij jong (22) naar de Alpen, ik had eigenlijk niets te verliezen.
Ik hou mij hoofd boven water dankzij mijn foto’s en mijn schrijfsels.
Rogier,
Pensioen geregeld, hahaha
Alle respect Rogier, leven is om te leven en niet om geleefd te worden, net als wij op weg naar ons zekere heden en toekomst met dagelijkse file en andere dagelijkse sleur. Maar ja wij mogen niet klagen, leven toch in mooi land - Nederland, met onze besneeuwde toppen van landgraaf en zoetermeer.
ik ben geen ski wonder, maar kom overal vanaf op mijn niveau.Ik kan zo genieten van de wintersport, het huisje boven in de bergen ( eten moeten we meenemen naar boven)
De eekhoontjes,om het huisje oog in oog staan met een hertje. Genieten van de zon, het geluid van de sneeuw onder de boots, als je naar de piste loopt, de heerlijke lucht, want je hebt weinig auto’'s die je tegenkomt.Genieten van onze skigroep, de gezellige borrel samen na het skien. Genieten van mijn kinderen ( inmiddels volwassen) die reeds vanaf hun 2 de jaar mee gaan. Het is nog maar zo zelden dat je compleet ben met je gezin.
Dit zijn de kleine dingen die wij zo heerlijk vinden van de wintersport, en hopen nog heel wat jaren te kunnen gaan.
De heerlijke Alpen geur die je opsnuift na een lange auto rit, de warme choco met een enorm groot stuk apfelstrudel, de halve liters Edelweiss Weizenbier, met je rode gloeiende kop 's avonds bij het diner aanschuiven na een dag knallen op de piste, de openhaarden die branden en dat typische Oostenrijkse geurtje verspreiden door het dorp, het kraken van de sneeuw onder je schoenen, genieten van een wandeling door het dorp en het gevoel hebben dat de tijd er heeft stilgestaan, 's middags een groot boord Kaiserschmarnn met een flesje Almdudler, ja ik kan nog wel even verder gaan met wat mijn gevoel voor een winter in de Alpen zo intens maakt !!!